HALAW KAY MA. LORENA BARROS
(Mula sa They Dwell In Yellow Quiet)
Dilaw ang kulay ng katahimikan
sa tahanan ng mga pobre.
Ang kanilang gasera
ay gawa sa basyong bote,
pinasakan ng basahan
at nakapuwesto ngayon
kung saan katamtaman
ang timpla
ng liwanag at dilim.
Dilaw na katahimikan
ang dala ng gabi
sa tahanan ng mga pobre.
Walang maririnig
ni katiting na ingit
mula sa mga bata
kahit pa madiin ang suntok
ng dilim sa sulok
kung saan sila
madalas nakaumpok --
maliban na lamang
sa harap ng dulang
at pare-pareho silang nagtatalo
kung para kanino
ang kakapiranggot na ulam.
'Pag ganito, kumikinang
ang mga matang luhaan
sa liwanag
na dilaw ang kulay, bagay
kung kaya di naglulubay
sa pagsaway ang matatanda
hanggang magpanumbalik
ang bawat isa
sa kani-kanilang
tahimik na pagnguya.
Magaan kung humakbang
ang mga paang tumatawid
sa patse-patseng sahig
sa tahanan ng mga pobre.
Walang impit
na galit, o dabog
na maririnig
kahit matagal nang hukot
ang mga balikat
at halos pumutok
ang ugat
sa mukha at palad
kapwa ng bata
at medyo may-edad. Sa gabi,
isinasara nang maigi
ang bintana
sa tahanan ng mga pobre.
Gayunman, di nila kailangan
ang bakal na rehas
upang tiyaking hanggang
doon lamang sa labas
ang mas lalo pang pobre.
THEY DWELL IN YELLOW QUIET
(Mula sa They Dwell In Yellow Quiet)
Dilaw ang kulay ng katahimikan
sa tahanan ng mga pobre.
Ang kanilang gasera
ay gawa sa basyong bote,
pinasakan ng basahan
at nakapuwesto ngayon
kung saan katamtaman
ang timpla
ng liwanag at dilim.
Dilaw na katahimikan
ang dala ng gabi
sa tahanan ng mga pobre.
Walang maririnig
ni katiting na ingit
mula sa mga bata
kahit pa madiin ang suntok
ng dilim sa sulok
kung saan sila
madalas nakaumpok --
maliban na lamang
sa harap ng dulang
at pare-pareho silang nagtatalo
kung para kanino
ang kakapiranggot na ulam.
'Pag ganito, kumikinang
ang mga matang luhaan
sa liwanag
na dilaw ang kulay, bagay
kung kaya di naglulubay
sa pagsaway ang matatanda
hanggang magpanumbalik
ang bawat isa
sa kani-kanilang
tahimik na pagnguya.
Magaan kung humakbang
ang mga paang tumatawid
sa patse-patseng sahig
sa tahanan ng mga pobre.
Walang impit
na galit, o dabog
na maririnig
kahit matagal nang hukot
ang mga balikat
at halos pumutok
ang ugat
sa mukha at palad
kapwa ng bata
at medyo may-edad. Sa gabi,
isinasara nang maigi
ang bintana
sa tahanan ng mga pobre.
Gayunman, di nila kailangan
ang bakal na rehas
upang tiyaking hanggang
doon lamang sa labas
ang mas lalo pang pobre.
THEY DWELL IN YELLOW QUIET
They dwell in yellow quiet
these houses of the very poor
the homemade gas lamps are
expertly placed – just so
they do not flicker much
though still the shadows cast
are insecure.
The night brings yellow silence to
the houses of the very poor
the many children do not cry, though
it is hellish dark, in the corners
where they are –
except when gathered
round the wooden table
they fight over their shares,
bright tears and eyes in the yellow light.
But the justice of the elders is
God’s own, and silence
reigns over the chewing.
And yet in the quiet houses of the very poor
they drag no heavy feet
over the patchwork floors,
There is no rebellion in
their placid movements
Although the shoulders stoop
and veins stand out on
wrinkled hands and faces old
or not
At night the windows are shut tight
in the houses of the very poor
the next best way to iron grills
To keep the poorer out
The Weekly Nation
October 2, 1967. p. 28
No comments:
Post a Comment